dehkadeye gham

خاطرت آید که آن شب ازجنگلها گذشتیم برتن سبز درختان یادگاری می نوشتیم

بامن اندوه جدایی نمی دانی چه ها کرد نفرین به دست سرنوشت تو را ازمن جدا کرد

بی تو بر روی لبانم بوسه پژمرده گشته بی تو ازاین زندگانی قلبم آزرده گشته

بی تو ای دنیای شادی دلم دریای درد است چون کبوترهای غمگین نگاهم سرد ومات است

ای دلت دریاچه نور گر دلم را شکستی خاطراتم را بیاد ار هر جا نشستی